Fiskus pozytywnie o płatnościach kryptowalutą
Rzeczpospolita, 2022-02-28, Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010. 558.2021.2.SG, przyjęcie zapłaty w walucie wirtualnej, a następnie jej wymiana na tradycyjną nie spowoduje niekorzystnych skutków dla firmy. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka z o.o., która chce umożliwić swoim klientom płatność za pomocą walut wirtualnych, m.in. USDT. Płatność nastąpi na podstawie faktury, która wystawiana jest w euro lub w innej klasycznej walucie. W uwagach będzie uwzględniona opcja zapłaty w kryptowalucie wraz z kursem z dnia jej wystawienia. Klient przeleje kryptowalutę, a następnie spółka wymieni ją na walutę tradycyjną we własnym zakresie albo skorzysta z usług kantoru. W opinii spółki przyjęcie płatności za usługę w formie kryptowaluty traktowane jest jak zapłata w towarze. Waluty wirtualne nie stanowią bowiem prawnego środka płatniczego. Kwota, wynikająca z umowy stron, stanowi wartość świadczonej na rzecz kontrahenta usługi, a jednocześnie stanowić będzie przychód spółki. Powstanie on w momencie wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury. Kosztem uzyskania tego przychodu są natomiast wydatki poniesione na wytworzenie usług, które zostaną wykonane na rzecz kontrahenta w ramach umowy barteru. Jedyny dochód, jaki uzyska spółka, to dochód z działalności gospodarczej, czyli ze sprzedaży oprogramowania.
Fiskus zgodził się ze spółką.
Bez zależnego przedstawiciela nie ma zakładu
Gazeta Prawna, 2022-02-28, Krzysztof Bałękowski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1340/19 orzekł, iż niemiecka spółka nie prowadzi zakładu podatkowego w Polsce, jeśli na terenie naszego kraju reprezentuje ją niezależny przedstawiciel bez pełnomocnictwa do zawierania umów. Chodziło o spółkę, która na terytorium Polski funkcjonowała jako przedstawicielstwo handlowe innej spółki z grupy, z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Spółka zamierzała rozpocząć sprzedaż towarów bezpośrednio w Polsce, wysyłając je z magazynu na terytorium kraju. W związku z tym chciała nabyć usługi bieżącego wsparcia sprzedaży. Spółka chciała się upewnić, że nowy model biznesowy nie będzie wiązał się z wyodrębnieniem w Polsce zakładu. Spółka uważała, że wykonywane w Polsce czynności będą miały charakter przygotowawczy i pomocniczy, a firma, od której kupi usługi bieżącego wsparcia, będzie jej niezależnym przedstawicielem. Firma ta nie będzie miała pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu spółki i nie będzie przez nią całkowicie kontrolowana. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze spółką. Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała w obu instancjach.
Home office może być zagranicznym zakładem
Gazeta Prawna, 2022-02-28, Mariusz Szulc
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 31 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1340/21 orzekł, iż zagraniczna firma, która rozpocznie zdalną współpracę z polskim pracownikiem, powinna płacić podatek dochodowy w Polsce od uzyskanych tu dochodów. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zatrudniony prowadzi działalność przygotowawczą lub pomocniczą dla swojego pracodawcy. Wyrok sądu w Gliwicach dotyczył sytuacji, w której pracownik rozpoczął stałą zdalną współpracę z zagranicznym pracodawcą. Duńska spółka ubezpieczeniowa, której dotyczył wyrok, była przekonana, że mieszkanie jej polskich pracowników nie może być uznane za stałą placówkę. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że wykonywanie pracy zdalnej na rzecz duńskiego pracodawcy wiąże się z powstaniem polskiego zakładu chociażby z powodu przekazania firmowego sprzętu komputerowego na rzecz podwładnych. Sąd orzekł, iż wykonywanie pracy zdalnej na rzecz zagranicznego pracodawcy może oznaczać powstanie stałej firmowej placówki w mieszkaniu pracownika. W tej konkretnej sprawie jednak, jak stwierdził WSA, zakład nie powstanie, bo czynności, które mieli wykonywać polscy pracownicy, miałyby wyłącznie charakter pomocniczy i przygotowawczy. Ich zadaniem bowiem miało być wsparcie administracyjne, a konkretnie pomoc w analizie danych oraz tzw. back office, czyli pomocnicze usługi zaplecza administracyjnego.
Fiskus przegrywa w sprawie PIT od noclegów
Rzeczpospolita, 2022-03-01, Monika Pogroszewska
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. akt 0113-KDIPT2-3.4011 .9.2018.14.GG bezpłatna kwatera nie jest przychodem zagranicznego pracownika. Sprawa dotyczyła agencji, która zatrudnia pracowników z krajów Europy Wschodniej. Jako miejsce świadczenia pracy lub usług wskazane jest konkretne miejsce, np. zakład pracy korzystający z usług agencji. Agencja zapewnia pracownikom tymczasowym zakwaterowanie w pobliżu miejsca pracy, w miejscach zbiorowego zakwaterowania. Lokale udostępniane są nieodpłatnie. Agencja wystąpiła o interpretację, czy dla cudzoziemców jest to przychód. Jej zdaniem nie jest. Skarbówka uważała jednak inaczej. Agencja zaskarżyła interpretację do sądu, który ją uchylił. Sprawa trafiła przed NSA, a ten uznał, że ponoszenie przez pracodawcę wydatków na zakwaterowanie jest w świetle wskazań Trybunału Konstytucyjnego świadczeniem poniesionym w interesie pracodawcy, bo jemu przynosi konkretną i wymierną korzyść, skoro bez zakwaterowania praca nie mogłaby być świadczona. W konsekwencji fiskus zgodził się z wnioskodawcą, że zapewnianie miejsc noclegowych nie stanowi nieodpłatnego świadczenia dla pracownika.
Zakup mieszkania w Unii daje ulgę podatkową
Rzeczpospolita, 2022-03-01, Monika Pogroszewska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji o sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.1077.2021.2.ACZ przyznał, iż pieniądze ze sprzedaży nieruchomości w Polsce można zainwestować we własne cele mieszkaniowe w innym kraju UE. Fiskus zgadza się nawet na zakup dwóch lokali. W sprawie chodziło o podatniczkę, która w 2019 r. kupiła mieszkanie w Polsce. Zamierza je sprzedać, aby zakupić dwa mieszkania w Portugalii. Zaznaczyła, że oba lokale są jej potrzebne na własne cele mieszkaniowe. Wraz z mężem i dwójką dzieci podatniczka mieszka w jednym mieszkaniu. Drugie mieszkanie natomiast jest położone w miejscowości, w której razem z mężem pracują. Zapytała, czy pieniądze ze sprzedaży nieruchomości w Polsce może przeznaczyć na zakup mieszkań w Portugalii. Żadne z nich nie będzie nikomu udostępniane ani odpłatnie, ani nieodpłatnie. Dyrektor KIS zgodził się na takie rozwiązanie.
Dowody na eksport mogą być różne, a stawka 0 proc. obejmuje całą wartość dostawy
Gazeta Prawna, 2022-03-01. Katarzyna Jędrzejewska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 18 lutego 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.9.2022.1.JSZ uznał, iż co prawda dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy, opatrzone statusem „doręczenie”, „przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia”, „przesyłka wysłana z Polski”, nie są wymienione wprost w przepisach ustawy o VAT, ale potwierdzają wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dyrektor KIS potwierdził również, że w razie wysłania towaru, w ramach eksportu, za pośrednictwem firmy kurierskiej, spółka ma prawo zastosować stawkę 0 proc. VAT do całej wartości dostawy, obejmującej także koszt wysyłki.
Jeden węzeł betoniarski, kilka przedmiotów opodatkowania
Gazeta Prawna, 2022-03-01, Katarzyna Jędrzejewska
W wyroku z 26 stycznia 2022 r., sygn. akt III FSK 2124/21 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nawet jeżeli poszczególne obiekty są wykorzystywane do osiągnięcia konkretnego celu gospodarczego i z tego powodu zostały funkcjonalnie połączone (np. za pomocą rur, kabli, szyn, taśmociągów), to nie można uznać, że po połączeniu tworzą one jeden przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Wyrok dotyczył węzła betoniarskiego, który funkcjonuje jako całość, ponieważ wymaga tego proces technologiczny przygotowania i produkcji betonu. W rzeczywistości jednak jest to zespół urządzeń składający się z wielu elementów i części. NSA za niedopuszczalne uznał odwoływanie się wyłącznie do związku funkcjonalnego. Wyjaśnił, że w przypadku złożonych konstrukcji gospodarczych należy badać, czy wszystkie jej elementy składają się na jeden wyodrębniony fizycznie przedmiot materialny – rzecz. Przy czym – jak podkreślił – znaczenie ma nie tyle funkcjonalne (gospodarcze) powiązanie zespołu instalacji i urządzeń, ile to, czy poszczególne elementy takiego ciągu produkcyjnego stanowią jeden przedmiot materialny, samoistny pod względem technicznym (jedną rzecz). NSA podkreślił, że jeden przedmiot opodatkowania może tworzyć tylko to, co nie może być odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego lub odłączanego. Czym innym jest natomiast połączenie odrębnych przedmiotów materialnych (w tym również rzeczy złożonych) w jeden ciąg technologiczny (produkcyjny).
Podpis na umowie równoznaczny z placówką w Polsce
Gazeta Prawna, 2022-02-28, Krzysztof Bałękowski
Zgodnie w wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1483/19 luksemburska spółka zapłaci podatek w Polsce, jeśli reprezentuje ją tu zależny przedstawiciel, posiadający i wykonujący pełnomocnictwo do podpisywania umów w jej imieniu. Chodziło o spółkę świadczącą usługi finansowe, m.in. w zakresie udzielania pożyczek. Firma planowała rozszerzenie swojej działalności. W tym celu zamierzała powołać polską spółkę kapitałową, w której miałaby 100 proc. udziałów. Polska spółka dokonywałaby zabezpieczeń udzielanych pożyczek poprzez podpisywanie z pożyczkobiorcami umów przewłaszczenia nieruchomości zlokalizowanych w Polsce. W transakcjach luksemburską spółkę miały reprezentować osoby upoważnione lub pełnomocnicy. Spółka uważała, że taki sposób prowadzenia działalności nie będzie wiązał się z powstaniem zakładu podatkowego w Polsce. Innego zdania był Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podzielił stanowisko Dyrektora KIS. NSA również nie miał wątpliwości, że działalność spółki w Polsce powinna być tu opodatkowana.
Podatek od hipotetycznych odsetek zgodny z prawem UE
Gazeta Prawna, 2022-03-03, Mariusz Szulc
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 24 lutego 2022 r., sygn. C-257/20 potwierdził, iż
fiskus może żądać podatku u źródła od odsetek, które powinny być należne od nieoprocentowanej pożyczki, a nie są. Może też określać na warunkach rynkowych wysokość takich „fikcyjnych” odsetek. Chodziło o bułgarską spółkę, która otrzymała nieprocentowaną pożyczkę od swojego luksemburskiego akcjonariusza. Umowa przewidywała 60-letni termin spłaty oraz wygaśnięcie tego obowiązku, gdyby kapitał zakładowy spółki został podwyższony o równowartość pożyczki. W trakcie kontroli podatkowej wyszło na jaw, że spółka ani nie spłacała pożyczki i odsetek, ani nie przekonwertowała jej na kapitał zakładowy. Z uwagi na to, że bułgarskie przepisy uznawały nieoprocentowane pożyczki za transakcje mające na celu uniknięcie opodatkowania, fiskus zażądał podatku u źródła od odsetek należnych od pożyczki. Z uwagi na liczne wątpliwości sąd krajowy zadał pytanie prejudycjalne do TSUE. Zapytał, czy przepisy, które przewidują niewzruszalne domniemanie unikania opodatkowania przy udzieleniu jakiejkolwiek nieoprocentowanej pożyczki, mogą naruszać zasadę proporcjonalności przewidzianą w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. TSUE orzekł na korzyść bułgarskiego fiskusa.