Fiskus nie może szacować wartości wkładów
Gazeta Prawna, 2022-02-14, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1544/20, organ podatkowy nie może szacować wartości nominalnej udziałów, jakie objął podatnik w zamian za aport. Nie może też kwestionować proporcji, według której wartość aportu została wniesiona na kapitał zakładowy. Sprawa dotyczyła podatnika, który wniósł akcje polskiej spółki do zagranicznej spółki w UE. Wskutek tego aportu objął udziały w spółce holenderskiej. Organy podatkowe kwestionowały takie transakcje i domagały się dopłat podatku dochodowego. W związku z aportem niepieniężnym (w postaci akcji polskiej spółki) wniesionym do holenderskiej spółki, u podatnika powstał przychód podatkowy w wysokości wartości objętych udziałów. Urząd celno-skarbowy wszczął kontrolę i uznał, że w takiej sytuacji mają zastosowanie przepisy o cenach transferowych. Zakwestionował również proporcję podziału wartości aportu, w jakiej został on przypisany do kapitału zakładowego, a w jakiej do zapasowego. Urząd skorygował więc podatnikowi tę proporcję, co pośrednio spowodowało, że oszacował również wartość nominalną objętych przez niego udziałów. Urząd nakazał dopłacić podatek od wyższego o kilkaset milionów złotych przychodu. Podatnik się z tym nie zgodził, złożył najpierw odwołanie, a następnie skargę do sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił decyzje naczelnika urzędu celno-skarbowego i umorzył postępowanie w sprawie. Organ zaskarżył wyrok i przegrał.
Fiskus nie może pomijać orzecznictwa
Rzeczpospolita, 2022-02-16, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 sierpnia 2021 r., sygn. akt II FSK 2890/20, orzekł, że do czasu zmiany wynikającej z aneksu do umowy podatnik ustala odpisy amortyzacyjne od faktycznie poniesionych wydatków na realizację zadania inwestycyjnego, dlatego też skutek ekonomiczny w tym zakresie nastąpił dopiero w momencie otrzymania zwrotu środków w wyniku zawarcia aneksu. W złożonym wniosku o interpretację podatniczka tłumaczyła, że w 2007 r. zawarła z kontrahentem umowę na budowę elektrociepłowni, która zakończyła się w kolejnym roku. Środki trwałe powstałe w wyniku realizacji zadania inwestycyjnego zostały oddane do używania i podlegają amortyzacji. Z wniosku wynikało jednak, że w 2015 r. spółka zawarła z wykonawcą aneks do umowy, obejmujący m.in. obniżenie ceny kontraktowej. Wykonawca zobowiązał się do zwrotu już zapłaconych przez spółkę kwot. Podatniczka podkreśliła jednak, że ponieważ zakończenie umowy na realizację inwestycji miało miejsce w okresie objętym przedawnieniem, wykonawca nie wystawił już faktury korygującej. Z uwagi na to i fakt, że ewentualna korekta odpisów amortyzacyjnych również obejmowałaby okres objęty przedawnieniem, spółka potraktowała kwotę wynikającą z umowy jako przychód bilansowy i podlegający opodatkowaniu CIT w dacie zawarcia aneksu. Spółka zapytała, czy wynikająca z aneksu kwota nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu i jak rozliczyć koszty. W opinii podatniczki kwota wynikająca z aneksu nie będzie podlegać opodatkowaniu. Jej zdaniem nie ma także przesłanek do wstecznej korekty odpisów amortyzacyjnych. Fiskus nie zgodził się ze spółką, więc ta zaskarżyła interpretację i wygrała.
Nabycie kontenerów jako koszt kwalifikowany nowej inwestycji
Rzeczpospolita, 2022-02-16, Marcin Zwolenik, Bartłomiej Węgrzyn
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 31 grudnia 2021 r., sygn. 0111- KDIB1-3.4010.462.2021.4.IZ, wyraził pogląd, że wydatki poniesione przez spółkę komandytową na nabycie w ramach nowej inwestycji dwóch kontenerów w części, w której służą one za magazyn narzędzi i mierników niezbędnych do produkcji, stanowiący stanowisko pracy przeznaczone do wykonywania zadań przez kierowników produkcji i antykorozji, mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji realizowanej na podstawie decyzji o wsparciu, bowiem ich nabycie wywierać będzie wpływ na proces produkcji. Warunków tych nie będą spełniały natomiast wydatki związane z nabyciem kontenerów w części służącej jako biurowo-socjalna, które to wydatki ponoszone są przez spółkę komandytową niezależnie od faktu uzyskania decyzji o wsparciu nowej inwestycji i w istocie pozostają bez wpływu na proces produkcji w nowej inwestycji, gdyż zaplecze administracyjne, biurowe czy socjalne służy innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie.
Dochody FIZ-dewelopera są opodatkowane
Gazeta Prawna, 2022-02-16, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 14 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1768/19, II FSK 200/20 oraz II FSK 242/20, orzekł, że Fundusz Inwestycyjny Zamknięty musi rozliczyć się z dochodów zarówno z najmu, jak i ze sprzedaży nieruchomości, pod warunkiem że jest ona jego środkiem trwałym. W sprawie chodziło o dewelopera, który kupuje działki, buduje budynki biurowe, szuka najemców, a gdy budynek jest już oddany do użytkowania i wynajęty w zadowalającym stopniu, sprzedaje go nowemu inwestorowi. Model biznesowy zakłada więc czerpanie zysków z działalności deweloperskiej, a nie z długoterminowego najmu powierzchni biurowej. Zasadniczo dochody takich funduszy są zwolnione z podatku. Wyjątkiem jest podatek minimalny od przychodów z budynków. Zdaniem Funduszu podatkiem od przychodów z budynków są objęte wyłącznie te przychody z nieruchomości, które łącznie spełniają wszystkie kryteria przewidziane w ustawie, a zatem: stanowią środki trwałe, stanowią własność albo współwłasność podatnika, zostały oddane w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze oraz są położone na terytorium Polski. Fundusz uważał, że w jego przypadku dochody z nieruchomości powinny być w całości zwolnione z podatku dochodowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że opodatkowane są wszystkie dochody funduszu uzyskiwane z nieruchomości. Nie zgodził się z nim Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Uznał więc, że opodatkowane podatkiem dochodowym są dochody z najmu nieruchomości, natomiast zwolnione są dochody z ich sprzedaży. NSA był innego zdania. Orzekł, że opodatkowane są zarówno dochody z najmu nieruchomości, jak i ze sprzedaży.
Zakup kolejnego lokum nie wyklucza ulgi podatkowej
Rzeczpospolita, 2022-02-17, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. akt II FSK 1151/21, orzekł, że własne cele mieszkaniowe, czyli warunek, od którego zależy skorzystanie ze zwolnienia przy opodatkowanej sprzedaży nieruchomości, to pojęcie o wiele szersze niż ich zaspokajanie. W sprawie chodziło o ulgę mieszkaniową. Podatniczka we wniosku o interpretację wyjaśniła, że w maju 2013 r. zmarła jej mama. Z datą śmierci mamy nabyła w drodze dziedziczenia ustawowego dwa małe mieszkania. Z wniosku wynikało, że podatniczka postanowiła zmienić miejsce zamieszkania, więc musiała je szybko sprzedać. Pierwsze sprzedała dwa lata po nabyciu, a za uzyskane z tego pieniądze prawie od razu kupiła mieszkanie, w którym zamieszkała. Pieniądze z drugiego mieszkania, które sprzedała w kolejnym roku, też chce wydać na zakup małego mieszkania. W związku z tym zamierza skorzystać z ulgi. Fiskus takiej możliwości jednak nie widział. Zdaniem urzędników nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania, nabywa kolejne nieruchomości, np. w celach lokaty kapitału, inwestycji, czyli dla najmu lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób, np. dzieci. Podatniczka zaskarżyła interpretację i ostatecznie wygrała. Zdaniem NSA nawet uzyskiwanie przychodów z mieszkań jest realizacją własnych celów, bo np. można je przeznaczyć na powiększenie swojego mieszkania, czy na wynajęcie większego.
Podatek od aut, nawet gdy wspólnik z nich nie korzysta
Gazeta Prawna, 2022-02-17, Agnieszka Pokojska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 25 stycznia 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010. 554.2021.2.AK uznał, że jeżeli dla służbowych samochodów osobowych nie jest prowadzona ewidencja przebiegu, to spółki, które wybrały estoński CIT, muszą płacić podatek od połowy odpisów amortyzacyjnych i wydatków eksploatacyjnych, gdyż to ukryte zyski. Spółka, która wystąpiła o interpretację, wyjaśniła, że posiada samochody osobowe, dla których nie jest prowadzona ewidencja przebiegu. Wprawdzie używa ich wyłącznie do działalności gospodarczej, ale dla uniknięcia sporów z fiskusem o zakres wykorzystywania tych pojazdów, woli traktować je jako samochody do celów mieszanych. Spółka chciała się upewnić, że wydatki na te pojazdy nie są ukrytymi zyskami, o których mowa w przepisach o estońskim CIT. Dyrektor KIS był innego zdania.